Samsun

Gidiyorum yine uzaklara,yüreğimde taşıdıklarım valizimde taşıdıklarımdan ağır...



Gitmek zor bazen dostlarını arkanda bırakmak,sevdiğin ve özlediğin yerden km'lerce uzağa soğuk ve kasvetli yanlızlığına gitmek yoruyor insanı  ama mecbursun,her ne kadar hayatın getirdiği zorunlulukları sevmesende.
Attığın taşların yerini bulmaması üzsede seni yine de istersin,sevdiğin yerin kaldığın yer olmasını.
Ben bir zamanlar kaçmak istediğim bu şehri seviyorum,içindiklerle,geçmişimle seviyorum.
Gezdiğim sokaklarda yaşanmışlıklarımı aramak canımı yaksada çoçukken kabuk bağlayan yaraları soymam gibi keyif veriyor bana.Her köşe başından mazide kalan bir yüz çıkacak heyecanını yaşamak acıtsada canımı yine de o heyecanı yaşamak istiyorum.
Seviyorum ben bu şehri; sahili,denizi kalabalığın içinde kaybolmayı,Batı parka elimde çayımla Amisos tepesinden bakmayı,Çiftlik Caddesinde ilk gençliğimi aramayı,Çarşamba'da tarihi köprüden geçmeyi,köye gidip mezarlarımın başında ağlamayı,Atakum da dost sohbetinde kaybolmayı,her defasında beni darma duman etmesini ,seviyorum ben bu şehri.
İçinde o kadar bırakmayı istemediklerimle kalıyor ki yüreğimin yarısı, gittiğim yerde tam olamıyorum.Allah'a emanetlerim o kadar değerli ki benim için sılada gurbet,gurbette sıla özlemi çektiriyor,her birinin kokusu burnumda öylesine çok öylesine yoğun.Tekrar geleceğim güne kadar kalsınlar bende diye.
Hoşcakalın,bir dahaki sefere kadar.